Yazarımız Ali Ulvi Altınsoy Hollanda kralının itirafı üzerine Batı’nın Aydınlanma mı kölecilikle mi zengin olduğunu ele alıyor.
Zengin batı ülkelerinden bahsederken, okuyan araştıran insanlar bunların zenginliklerini yağma, sömürü ve kölecilikle kurduğunu ortaya koyar.
Televizyonlarda papyonlarla boy gösteren batı hayranı ezik kesimin sözcüleriyse ise bunun bilim, akıl, felsefe ve dine karşı çıkma ile olduğunu iddia ederler. Bilip bilmeden yağma, sömürü ve köleciliğinin büyük batı ülkeleri tarafından yapıldığı, oysa küçük batı ülkelerinin temiz olduğunu savunurlar.
Papyonlu mantığında, iki temel arıza vardır. Birincisi, bütünleşik çalışan bir grupta para ve emek girişinin kimin yaptığı önemli değildir. Örneğin bir suç örgütünün üyeleri, vurgunu soygunu katliamı yapan kişi olmayabilir. Planlayan, arabayı süren, gelen parayı aklayandır, ancak yine de örgüt üyesidir, nemalanmıştır, hırsızlık ve cinayetten sorumludur.
İkincisiyse bugün küçük, sevimli, demokratik sevgi pıtırcığı küçük Avrupa ülkeleri sadece soygun hasılatını paylaşmakla kalmadı, fırsat buldukça kendileri de soygun yaptı.
En masum görünenlerinden Avrupa’nın kalbi, demokrasinin incisi, Brüksel’deki işeyen bebek heykelinin ülkesi Belçika, sadece 1884 sonrasındaki 30 yıl içinde kendisine Berlin Konferansında ‘tahsis edilen’ Kongo’da insanlık tarihinin en büyük cinayetini işledi. Kauçuk toplatmak için uyguladığı korku ve tehdit rejiminde pek çoğu Müslüman olmak üzere 30 milyon Afrikalıyı ya öldürdü ya da kolunu bacağını kesip kötürüm bıtaktı. Bu, Belçikalı sömürgecilerin Kongo’da her gün ortalama 300 insanı infaz ettikleri anlamına geliyor. Ortaya çıkan, soygun ve cinayetle gelen bu muazzam hammadde ve emek kaynakları o günküleri de bugünkü torunlarını da çok zengin hale getirdi.
Ama bizim tarihi sağdan soldan duymuş eziğimiz bunu bilmez, “Aydınlanma sayesinde ne medeniyet kurmuşlar ama” der.
Minik, sevimli, parmak sallayarak nasihat veren ama zenginliklerini çalarak elde etmiş bir başka sevgi pıtırcığı da Hollanda Krallığı. Kral Willem Alexander, bu hafta ülkesinin kölelikteki rolü nedeniyle bugün çoğu ölmüş, soyu kurumuş kölelerden özür diledi, şatafatlı kutladığı köle ticaretini yasaklamasının yıldönümü nedeniyle düzenlenen törende, “özür diliyor, kelimelerin ağırlığını kalbimde ve ruhumda hissediyorum” dedi.
Özür kolay tabii. Bir törende söylenen iki üç kelime. Maliyeti yok. Çaldığı bugünkü değeriyle trilyonlarca doları o kölelerin, sömürdüklerinin torunlarına iade etmek ise zordur.
Hollanda Orange-Nassau Hanedanlığı’nın kölelik tarihi ve köle ticaretindeki rolü, Güney Amerika, Afrika’nın kıyı kesimi, Müslüman Endonezya ve okyanus adalarında sömürge yönetimleri kuran Hollanda, 16. yüzyılın sonlarında köle ticaretine başlamış ve 17. yüzyılın ortasında Güney Amerika ile Avrupa arasındaki köle ticaretinin en önemli aktörlerinden biri olmuştu. Bu ancak 1863’te sona erdi. Sonra 100 sene daha sömürgeciliği sürdürdü.
Avrupa’nın kölecilikte zirveye çıktığı, çoğu Afrikalı Müslüman onmilyonların, ya yollarda ya da hayvandan farksız muamelelerle öldürüldüğü 17. yüzyıl, Batı’nın Osmanlı’yı solladığı yüzyıldı.
Bu nedenle ister Avrasya’yı yağmalamış Ruslar, ister denizaşırı ülkeleri sömürmüş Batı Avrupalılar, isterse aralarda acımasız katliam ve soygunlar yapmış küçük ülkeler olsun, çağdaş Batı medeniyetinin refahı, yağmalama, sömürme ve köleleştirme sayesindedir.
Bugün bile, sadece Afrika’nın yok pahasına el koyduğu kaynakları kontrolünden çıksa Avrupa, ekonomik olarak çöker, yeniden kedi köpekleri toplayıp yemeye başlar.
Toplumun bu gerçeği iyi idrak etmesi gerekmektedir.
